Twardość wody to właściwość, która mówi o stężeniu w wodzie kationów metali ziem alkalicznych, w szczególności wapnia i magnezu, które odpowiadają znacząco za stopień mineralizacji wód.

Jeśli woda zawiera duże stężenie soli wapnia i magnezu, nazywamy ją twardą. Zwiększona zawartość jonów wapnia i magnezu zwykle nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, ale może prowadzić do osadzania się kamienia w instalacji wodnej, co wpływa negatywnie na urządzenia elektryczne, takie jak ekspresy do kawy, pralki, zmywarki, czajniki itp.

Jednostką twardości wody jest mmol/l, przy czym bardzo miękka woda ma wartość do 0,7 mmol/l, zaś bardzo twarda od 3,2 mmol/l.

Z punktu widzenia zdrowia publicznego rozporządzenie w sprawie wody pitnej zaleca, aby woda przeznaczona do spożycia miała twardość mieszczącą się w zakresie 2,0 – 3,5 mmol/l, jest to wartość optymalna dla organizmu człowieka.

Odpowiednia zawartość wapnia i magnezu w wodzie przede wszystkim zmniejsza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, takich jak zawał serca, choroba niedokrwienna serca itp. 

Niska zawartość wapnia w wodzie może wpływać na występowanie schorzeń neurologicznych w starszym wieku, zaś niższa zawartość magnezu może prowadzić do powikłań ciąży (stan przedrzucawkowy), zaburzeń nerwów ruchowych lub podwyższonego ciśnienia krwi.

Woda o mniejszej zawartości minerałów wykazuje zdolność do gromadzenia większej ilości substancji szkodliwych powstających w ramach procesów metabolicznych oraz podczas wydalania ich z organizmu. Mowa tutaj o zdolności wody do oczyszczania organizmu. W dłuższej perspektywie picie wody bez minerałów jest niebezpieczne dla organizmu, ponieważ prowadzi do wypłukiwania minerałów z organizmu. 

Wiedziałeś, że?

Rozróżnia się twardość przemijającą – jest to twardość węglanowa wody, która wywołana jest przez wodorowęglany, węglany, i wodorotlenki wapnia i magnezu. W przeciwieństwie do twardości nieprzemijającej, twardość przemijającą wody można usunąć przez gotowanie, w trakcie którego wytrąca się węglan wapnia CaCO3. Twardość nieprzemijająca – jest to tzw. Twardość niewęglanowa powodowana przez inne związki wapnia i magnezu takie jak siarczany, chlorki czy azotany – nie da się jej zniwelować.